Dziękujemy wszystkim naszym profesjonalnym nauczycielom, którzy poświęcają się naszym dzieciom! Wiemy jak trudna może być praca z dziećmi z ADHD. Oto kilka wskazówek na temat radzenia sobie z impulsywnymi zachowaniami: Jedną z cech charakterystycznych dzieci z deficytami uwagi jest tendencja do impulsywnego działania (działanie przed przemyśleniem konsekwencji zachowania). Behawioralnie przejawia się to w braku zrozumienia przyczyny i skutku. Badania sugerują również, że uczniowie ci często potrafią zwerbalizować obowiązujące zasady zachowania, ale mają trudności z ich uwewnętrznieniem i przełożeniem na przemyślane zachowanie. Trudności w opóźnianiu gratyfikacji również przyczyniają się do impulsywności. Niektórzy klinicyści uważają, że to właśnie ta dezynwoltura behawioralna (słaba regulacja i hamowanie zachowania), a nie zdolność do zwracania uwagi, jest głównym przejawem deficytów uwagi i to ona częściej odróżnia te dzieci od innych.
Dzięki temu, że uczniowie będą myśleć „na głos” podczas rozwiązywania problemów, nauczyciel uzyska wgląd w ich styl rozumowania, a proces ten spowolni ich, zanim zareagują impulsywnie. Dostarczy to informacji o tym, jak uczniowie „widzą świat” i umożliwi nauczycielowi rozpoczęcie restrukturyzacji niedokładnego postrzegania. Przeszkol nauczycieli ucznia i innych dorosłych jak to robić, aby zapewnić ciągłą technikę w klasie, gdzie często zdarzają się krytyczne incydenty. Dość często uczniowie nadal będą mieli trudności z pewnymi typami interakcji w regularnych odstępach czasu; trudności z robieniem zmian, nadinterpretowaniem uwag innych jako wrogich, nadmiernym personalizowaniem działań innych i błędnym odczytywaniem wskazówek społecznych. Z pomocą twojego ucznia, jego nauczyciela i zaufanych rówieśników, można zidentyfikować wspólne problematyczne tematy. Odegrajcie hipotetyczne interakcje z tymi zachowaniami, najlepiej ze wspierającymi rówieśnikami, identyfikując i ćwicząc pozytywne alternatywne reakcje.
Poproś ucznia, by przećwiczył te reakcje w ciągu dnia szkolnego i poproś go oraz innych o informację zwrotną na temat ich powodzenia. Identyfikacja krytycznych incydentów, które mają miejsce w ciągu dnia, dostarczy informacji do planowania programu. Technika „Zatrzymaj się, pomyśl, porozmawiaj, zrób” jest centralnym elementem wielu interwencji poznawczo-behawioralnych dla uczniów z zaburzeniami uwagi. Uczy ucznia, jak „zatrzymać się” przed impulsywnym działaniem, „pomyśleć” o związku przyczynowo-skutkowym zamierzonego zachowania, „powiedzieć” lub zwerbalizować sobie lub innym, co zrobi, i „zrobić” wybrane zachowanie. Ponownie, celem tej techniki jest spowolnienie reakcji. Zachęcaj do przemyślanych odpowiedzi i zmniejsz impulsywność, czekając 10-15 sekund na odpowiedź podczas instruktażu w całej grupie. Zasady zachowania w klasie powinny być proste i jasne. Niech klasa uzgodni, jakie powinny być zasady. Zdefiniuj i przeanalizuj zasady obowiązujące w klasie każdego dnia. Wdrożenie systemu zarządzania zachowaniem w klasie. Aktywne wzmacnianie pożądanych zachowań w klasie. Używaj samokontroli i samowzmacniania zachowania w czasie samodzielnej pracy. Użyj kuchennego minutnika, aby wskazać okresy intensywnej pracy samodzielnej i wzmocnij klasę za odpowiednie zachowanie w tym czasie. Zacznij od krótkich okresów (5-10 minut) i stopniowo wydłużaj je, gdy klasa wykaże się sukcesem. Jeśli to konieczne, należy zawrzeć kontrakt z konkretnym uczniem i jego rodzicami, aby wzmocnić kilka konkretnych zachowań. Wyznaczać cele godzinne, dzienne, tygodniowe lub miesięczne, w zależności od potrzeb wzmocnienia danego ucznia. Dostarczaj częstych informacji zwrotnych na temat postępów ucznia w osiąganiu tych celów. Zapewnienie zmieniającego się wachlarza dodatkowych nagród lub przywilejów, aby uczniowie nie „wypalili się” na konkretnym systemie. Na przykład, uczniowie mogą zdobywać bilety na codzienną lub cotygodniową loterię za przejawianie pozytywnych zachowań.
Aby poprawić zachowanie poza klasą, pozwól klasie zarobić na nagrodę opartą na komplementach, które otrzymują na temat swojego zachowania od innych nauczycieli, personelu stołówki, pomocy na placu zabaw i dyrektora. Unikaj dawania całej klasie negatywnych konsekwencji opartych na zachowaniu dziecka z ADHD. Dziecko z ADHD, jak również cała klasa, może skorzystać z wdrożenia programu nauczania umiejętności społecznych dla całej klasy. Modelowanie i wymaganie od dzieci stosowania systematycznej metody rozmowy przez konflikty i problemy w klasie może być szczególnie cenne dla dziecka z ADHD, aby to wdrożyć, nauczyciele są kierowani do literatury na temat poznawczo-behawioralnych podejść do rozwijania autoprezentacji dziecka i rozwiązywania problemów. Chwalenie określonych zachowań. Na przykład: „Podoba mi się, że poprawnie zapisałeś wszystkie swoje zadania” zamiast: „Dobry chłopiec!”. Używaj wizualnych i dźwiękowych wskazówek jako przypomnień o zachowaniu. Na przykład, ustaw dwa duże słoiki z przodu sali, jeden wypełniony kulkami lub innymi przedmiotami. Gdy klasa zachowuje się właściwie, należy przenieść kilka kulek do drugiego słoika i poinformować uczniów, że gdy pusty słoik zostanie napełniony, mogą otrzymać nagrodę. Należy często poruszać się po sali, tak aby maksymalnie zwiększyć stopień kontroli bliskości. W razie potrzeby należy dać uczniom możliwość wyboru kilku różnych zadań, nad którymi mogą pracować po kolei. Z uczniami, którzy mogą być dość zmienni i początkowo mogą odmówić negatywnych konsekwencji (np. odmówić pójścia na przerwę), należy ustawić minutnik kuchenny na krótki okres (1 do 2 minut) po wystąpieniu odmowy. Wyjaśnij dziecku, że może ono wykorzystać te dwie minuty na podjęcie decyzji, czy samo pójdzie na przerwę, czy też trzeba będzie nałożyć poważniejsze konsekwencje. Kilku doświadczonych nauczycieli podkreśla, że ta metoda skutecznie zmniejszyła zakres, do którego musieli fizycznie egzekwować pewne negatywne konsekwencje z uczniami i wydaje się de-eskalować sytuację. Mam nadzieję, że pomoże to uczniom z ADHD w klasie, aby odnieść większy sukces.